Materiały informacyjne przekazywane
przez Medyczne Centru Konsumenta
mediom, organizacjom pozarządowym i osobom prywatnym
podczas narodowej tragedii w Polsce w 1997 r.
ŻYWNOŚĆ PO POWODZI, 11. LIPCA
CHOROBY ZAKAŹNE PO POWODZI, 12.
LIPCA
ODKAŻANIE PO POWODZI, 14. LIPCA
USTAWOWE OBOWIĄZKI SAN-EPIDU PO
POWODZI,
15. LIPCA
PODSTAWOWE LEKI PO POWODZI, 17.
LIPCA
SZCZEPIENIA PO POWODZI, 19. LIPCA
Fala powodziowa wnosi do naszych domów niewyobrażalne ilości
zanieczyszczeń,
z których najgroźniejsze to odchody ludzkie i zwierzęce pochodzące z
dołów
kloacznych, szamb, gnojowników, obór, chlewni, kanałów, oczyszczalni
ścieków
oraz substancje chemiczne wypłukane z hałd, magazynów przemysłowych,
pól
(pestycydy, nawozy sztuczne) i zmyte z jezdni (wielopierścieniowe
węglowodory
aromatyczne, ołów, itd.). Im szybciej pozbędziemy się osadzonych z
brudnym
szlamem bakterii, wirusów, pleśni, grzybów oraz trucizn i alergenów
chemicznych,
tym łatwiej przywrócimy naszemu domowi naturalną rolę bezpiecznego
schronienia.
Zaniedbania w tym zakresie objawią się w dość krótkim czasie
zachorowaniami
na dur brzuszny, dury rzekome i inne salmonellozy, czerwonkę, biegunki
wywołane pałeczkami jelitowymi E. coli. Nie można bagatelizować
zagrożenia
cholerą, której zarazki wydalane przez przybyłych ze Wschodu nosicieli
znajdują dobre warunki do rozmnażania w nagrzanej słońcem wodzie.
Kontakt
ze szlamem, wdychanie uwalniających się z niego substancji stwarza
poważne
zagrożenie rozmaitymi chorobami alergicznymi (od wyprysku kontaktowego
- egzemy, przez zapalenie spojówek, aż do groźnych dla życia ataków
astmy)
oraz zatruciem chemicznym o przebiegu ostrym i przewlekłym. Nie wolno
też
lekceważyć zagrożeń wynikających z uszkodzenia domowej instalacji
elektrycznej,
gazowej, wodociągowej, kanalizacyjnej oraz systemu wentylacyjnego i
drenażowego.
Medyczne Centrum Konsumenta przesyła w dniu 11. lipca 1997r. pierwszą z
serii informacji prasowych zawierającą szczegółowe instrukcje w sprawie
ratowania zdrowia po powodzi.
2. Bez wahania należy zniszczyć opakowania, do których wnętrza mogła dostać się brudna woda z zarazkami i truciznami, a zawierające na przykład:
4. Należy wyrzucić wszelkie porowate przedmioty (drewniane, plastykowe, gumowe) do kontaktu z żywnością lub które mają kontakt z ustami (smoczki, gryzaki, pojemniki plastykowe, deski do krojenia, drewniane talerze, nakrycia jednorazowego użytku.
5. Można zachować nakrycia szklane i porcelanowe, metalowy i szklany sprzęt kuchenny, szklane butelki i słoiki, czyszcząc je w odpowiedni sposób:
8. Potrawy trzeba dobrze ugotować, jeść nadal gorące, jeszcze parujące.
9. Należy jeść te dowiezione owoce i warzywa, które można obrać ze skórki po wstępnym opłukaniu czystą wodą. Przed obieraniem koniecznie trzeba umyć ręce czystą wodą z mydłem. Nie wolno zjadać obierek. Inne warzywa i owoce (n. p. sałata, owoce jagodowe) wymagają dużej ilości czystej wody do wielokrotnego opłukania.
10 Należy zwrócić uwagę na stan zdrowia zwierząt
hodowlanych:
u krów nie dopuszczać do uszkodzeń wymion i ich zakażenia pałeczkami
jelitowymi
obecnymi w szlamie, świnie należy zaszczepić zanim zachorują na różycę.
Te i wiele innych występujących po powodzi chorób zwierząt hodowlanych
ma bezpośredni wpływ na zdrowie ludzi.
Medyczne Centrum Konsumenta przesyła w dniu 12. lipca 1997r.
kolejną
informację prasową zawierającą szczegółowe instrukcje w sprawie
ratowania
zdrowia po powodzi.
Zniszczona odporność ofiar powodzi (w wyniku ciężkich przeżyć, głodu, pragnienia, bezsenności, bezdomności, wychłodzenia lub przegrzania) toruje drogę wszechobecnym zarazkom. Władze sanitarne winny zorganizować system wykrywania, rejestrowania i leczenia tych chorób, które ze względu na wysokie ryzyko zgonu i łatwość szerzenia się najbardziej zagrażają zdrowiu publicznemu. Sami obywatele (dorośli) ponoszą odpowiedzialność tylko za zgłoszenie podejrzenia choroby zakaźnej najbliższemu lekarzowi, policjantowi, sołtysowi, a nawet kierownikowi zakładu pracy, hotelu, domu wczasowego. Stąd konieczna jest szeroka znajomość danych, na podstawie których osoba bez żadnego przygotowania medycznego będzie w stanie wysunąć podejrzenie, że ona sama lub ktoś z jej otoczenia (w rodzinie, sąsiedztwie) zapadł na chorobę zakaźną.
1. Do ogólnych objawów chorób zakaźnych należą:
3. Obecność osoby chorej i nieleczonej albo osoby, która pomimo braku wyraźnych objawów wydala zarazki z kałem i moczem stanowi bardzo poważne zagrożenie dla otoczenia.
4. Pilne podanie do wiadomości publicznej treści załączonych trzech stron zestawienia zawierającego podstawowe dane może nie tylko przyczynić się do uratowania życia pojedynczych osób, ale też zapobiec szerzeniu się epidemii na terenie naszego kraju.
Zestawienie najgroźniejszych
chorób
zakaźnych,
które mogą wystąpić na terenach zniszczonych powodzią
(kolejność nazw alfabetyczna)
|
|
(okres wylęgania) |
|
|
|
|
1 | biegunki wywołane
pałeczką okrężnicy
(Escherichia coli) |
od 10 godzin do 3 dni | częste wolne stolce, kurczowe bóle brzucha, wymioty, nagły początek | niektóre szczepy bakterii zagrażają życiu, zwłaszcza życiu dzieci |
|
najczęstsza choroba biegunkowa |
2 | cholera | kilka godzin do 5 dni | nagła biegunka bez bólów brzucha i bez gorączki, wymioty bez nudności | wszyscy ludzie są wrażliwi na zakażenie; spośród nieleczonych umiera 10 - 50%. | po 6 dniach po podaniu drugiej dawki szczepionki (odstęp pomiędzy dawkami 1 - 4 tygodnie) tylko u 50% osób pojawia się odporność | zarazki rozmnażają się w ciepłej wodzie zanieczyszczonej kałem nosiciela lub osoby z objawami |
3 | czerwonka | 2 - 5 dni | częste stolce z krwią i śluzem, połączone z silnym parciem | biegunka ustępuje po 4 - 7 dniach lub powraca przez miesiące i lata |
|
często przechodzi w gwałtownie szerzące się epidemie |
4 | dur brzuszny | 7 - 21 dni | ogólne rozbicie, bóle głowy, objawy grypowe, gorączka, zamroczenie, suchość języka, wzdęcie i bolesność brzucha, majaczenie, zaparcie lub biegunka, dopiero w drugim tygodniu choroby pojawia się na brzuchu kilka bladoróżowych plamek | podatni na zarażenie
są ludzie,
którzy nie mieli kontaktu z nosicielami, ludzie, którzy mieli kontakt
nie
powinni być szczepieni; spośród nieleczonych
umiera 10% |
po 7 dniach po podaniu drugiej dawki szczepionki (odstęp pomiędzy dawkami 4 tygodnie) u 70 - 90% osób pojawia się odporność; przez 2 tygodnie po zaszczepieniu występuje większa podatność na zakażenie, nadto zaszczepienie osób już zakażonych zaostrza i przyspiesza przebieg duru | po epidemiach lat powojennych - Polska należała do krajów o najwyższej liczbie chorych w Europie - pozostały tysiące osób, które całe życie są bezobjawowymi nosicielami duru i wydalają jego zarazki |
5 | dury rzekome | 6 - 15 dni | przebieg lżejszy niż w durze brzusznym | rzadkie powikłania |
|
zakażenia też od zwierząt domowych |
6 | jersyniozy | 3 - 7 dni | wodnista biegunka, objawy jak w zapaleniu wyrostka robaczkowego, |
|
rozpoznawane jako zapalenie wyrostka robaczkowego | |
|
|
(okres wylęgania) |
|
|
|
|
7 | kampylobakterioza | 1 - 10 dni | biegunka, ból brzucha, gorączka, nudności i wymioty, krew i śluz w stolcu | trwa do 10 dni, dłużej u dorosłych, występują powikłania |
|
w Polsce brak możliwości rozpoznania laboratoryjnego |
8 | kryptosporydioza | 1 - 12 dni | częste luźne stolce ze śluzem, u osób z obniżoną odpornością wymioty, odwodnienie | ustępuje po kilku dniach, przy złej odporności może dojść do zgonu |
|
w Polsce słaba
możliwość rozpoznania
laboratoryjnego |
9 | leptospiroza | 3 - 20 dni | gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zwłaszcza ud i dołem pleców, choroba nerek, wątroby, płuc | spośród nieleczonych umiera 7 - 50% |
|
po powodziach na Dolnym Śląsku od wielu lat występują epidemie leptospiroz |
10 | listerioza | od kilku do kilkudziesięciu dni | gorączka, silny ból głowy, nudności, wymioty, sztywność karku, objawy grypowe | przy upośledzonej odporności może dojść do szybkiego zgonu |
|
zakażenie kobiety ciężarnej prowadzi do uszkodzenia dziecka w łonie matki |
11 | poliomyelitis (choroba Heinego-Medina) | 3 - 21 dni | gorączka, ból głowy, wymioty, ogólne rozbicie, sztywność karku, osłabienie mięśni, bolesne skurcze mięśni, niedowład i porażenia mięśni (paraliż) | spośród nieleczonych
umiera 2
- 10%, wśród dorosłych do 30%;
trwałe kalectwo częściej grozi chorującym dorosłym |
pełne szczepienia
okresu dziecięcego
zabezpieczają osoby szczepione na kilkadziesiąt lat; niektórzy dorośli
są podatni na zakażenie i powinni otrzymać dwie dawki szczepionki do
wstrzyknięć
(nie doustnej!)
w odstępie miesiąca, aby przywrócić wygasłą odporność |
osoba chora i szczepiona doustnie wydala wirusy z kałem przez ok. 4 tygodnie; trzeba zaszczepić wszystkie osoby podatne; wstrzyknięcia (np. szczepionek) w okresie wylęgania prowokują paraliż tej kończyny |
12 | salmonellozy odzwierzęce | od 6 godzin do 3 dni | ból brzucha, głowy,
biegunka,
wymioty, gorączka, w stolcu może pojawić się krew
|
mogą wystąpić zgony
wśród niemowląt
i osób starszych
|
brak szczepionki |
źródłem zakażenia są zwierzęta (jaja, mięso mleko), osoby chore i bezobjawowi nosiciele (kał) |
|
|
(okres wylęgania) |
|
|
|
|
13 | tężec | 3 - 21 dni | ogólne rozbicie, potliwość, mrowienie w miejscu zranienia, wzmożone napięcie mięśni, szczękościsk, prężenia ciała | wczesne podanie surowicy znacznie obniża ryzyko śmierci | pełne szczepienia okresu dziecięcego wymagają dawek przypominających co 10 lat | najczęściej chorują osoby starsze, u których wygasła odporność poszczepienna |
14 | wirusowe zapalenie wątroby typu A | 2-7 tygodni (średnio cztery tygodnie) | niestrawność, ogólne
rozbicie,
objawy grypy, przeziębienia, ciemny mocz, jasny stolec, najczęściej też
żółtaczka.
Wirus wydalany jest z kałem 2 - 3 tygodnie przed i nieco ponad tydzień po pojawieniu się żółtaczki. |
powiększenie wątroby, żółtaczka, świąd skóry ustępują bez następstw | odporność pojawia się po 4 tygodniach od podania pierwszej dawki, wcześniej zabezpiecza immunoglobulina. Szczepienie osób nie podatnych na zakażenie mija się z celem i jest zbędnym obciążeniem ich zdrowia oraz pochłania środki budżetu państwa, wiąże siły akcji przeciwepidemicznej potrzebne do innych zadań | W Polsce niemal 100% dorosłych chorowało już na żółtaczkę typu A (w Szwecji 13%), przechodząc ją zwykle w szkole podstawowej (nawet o tym nie wiedząc) - ludzie ci nie są podatni na zakażenie |
15 | wirusowe zapalenie żołądkowo-jelitowe | 18 - 72 godziny | gorączka, wymioty, wodnista biegunka, bóle mięśniowe | niebezpieczeństwo zgonu u małych dzieci |
|
w Polsce słaba
możliwość rozpoznania
laboratoryjnego |
16 | zatrucie jadem kiełbasianym | od kilku godzin do kilku tygodni, najczęściej kilka dni | zaburzenia widzenia, suchość w jamie ustnej, zaparcie (wcześniej mogą wystąpić wolne stolce) | wczesne podanie surowicy znacznie obniża ryzyko śmierci, porażenia ustępują powoli |
|
konieczne objęcie
opieką wszystkich
osób, które zjadły zatruty produkt (weki konserwa mięsna lub warzywna -
bombaż!)
broń biologiczna |
17 | zatrucie gronkowcowe | od 30 minut do 7 godzin | nagły początek,
nudności, wymioty,
często biegunka, obniżona temperatura ciała, lub wysoka gorączka,
spadek ciśnienia, zapaść |
silne wymioty grożą odwodnieniem i zaburzeniami krążenia |
|
punktem wyjścia zakażenia są zmiany ropne skóry lub mleko (choroby wymion krów) |
W związku z pojawieniem
się nowego,
globalnego zagrożenia
Zestawienie najgroźniejszych chorób
zakaźnych,
|
2. Chemiczne środki odkażające zabijają bakterie lub powstrzymują ich rozwój, są wykorzystywane w niszczeniu wirusów, grzybów, pleśni i wielu przetrwalników zarazków. Służą do odkażania wody pitnej, ścian, podłóg, mebli, naczyń stołowych i kuchennych, pomieszczeń szpitalnych, pojemników do wody i mleka, środków transportu żywności, pomieszczeń dla zwierząt, żłobów, odchodów ludzkich, śmietnisk. Zasadnicze znaczenie ma dobór środka odkażającego do konkretnej potrzeby, ilość tego środka na jednostkę miary odkażanej powierzchni, objętości lub wagi (np. litr roztworu o konkretnym stężeniu na metr kw. podłogi oraz czas działania tego środka (od 3 minut do 3 godzin).
3. Tylko kilka środków odkażających można stosować do dezynfekcji skóry, błon śluzowych, uszkodzonych tkanek bez ryzyka ich działania trującego, uczulającego lub drażniącego na człowieka (są to tzw. środki aseptyczne - groźne dla zarazków, a bezpieczne dla ludzi).
4. Wybór konkretnego środka odkażającego poza jego dostępnością i ceną jest więc podyktowany określoną potrzebą, ale też wygodą i bezpieczeństwem stosowania. Konieczne jest więc dokładne zapoznanie się z treścią etykiety lub dołączonej ulotki już w chwili dokonywania wyboru. Jeśli etykieta nie zawiera precyzyjnych danych, nie należy podejmować ryzyka związanego z pozorowanym unieszkodliwianiem zarazków lub działaniem trującym, drażniącym lub uczulającym środka chemicznego, za którego skuteczność i bezpieczeństwo użycia nawet producent nie chce przyjąć odpowiedzialności.
5. Chemiczne środki odkażające należy stosować wyłącznie zgodnie z precyzyjną instrukcją odczytaną z etykiety. Próba odejścia od tej zasady (zmiana zastosowania, oszczędzanie środka przez większe niż należy rozcieńczenie, skracanie czasu odkażania) grozi szerzeniem się chorób zakaźnych, zaś lekceważenie środków ostrożności (np. stosowanie wapna chlorowanego bez odzieży ochronnej - buty gumowe, rękawice, maska przeciwgazowa) - śmiertelnym zatruciem.
6. Chemiczne środki odkażające tylko wtedy zniszczą zarazki, kiedy zastosuje się je na bardzo czyste powierzchnie podłóg, ścian, mebli, sprzęty, itd. lub do zaprawienia przefiltrowanej wody (np. kilkakrotnie przez czystą tkaninę, watę, itp.). Odkażanie powierzchni pokrytych szlamem, błotem, odchodami, pyłem i in. substancjami organicznymi mija się z celem. Nieskuteczna będzie dezynfekcji wody, która jest mętna, a w osadzie znajdują się substancje organiczne neutralizujące bez reszty zastosowany środek.
7. Ludzie, którym nie dostarczono chemicznych środków odkażających w ramach działalności przeciwepidemicznej Państwowej Inspekcji Sanitarnej, ani też nie otrzymali ich wśród innych darowanych produktów (naturalnie tak jak w przypadku dokonania zakupu osobiście obowiązują podane wyżej wymogi wyboru i stosowania), a przy tym nie mają ich gdzie lub/i za co kupić, muszą oprzeć swoje zabezpieczenie przed chorobami zakaźnymi na wykorzystaniu innych sposobów:
Medyczne Centrum Konsumenta przesyła w dniu 15. lipca 1997r. czwarty materiał prasowy w sprawie ratowania zdrowia po powodzi.
Ustawa z dnia 14 marca 1985r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 12, poz. 49 z p. zm.) szczegółowo określa zadania i zakres działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej, jej organizację i uprawnienia.
Państwowa Inspekcja Sanitarna jest organem powołanym m. in. do nadzoru nad warunkami higieny środowiska i zdrowotnymi żywności i żywienia - w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed wpływem czynników szkodliwych lub uciążliwych, a w szczególności w celu zapobiegania powstawaniu chorób zakaźnych. Wykonywanie tych zadań polega na prowadzeniu działalności przeciwepidemicznej w zakresie chorób zakaźnych i innych chorób powodowanych warunkami środowiska, jeżeli ich występowanie ma charakter epidemiczny.
Do zakresu działania Państwowej Inspekcji w dziedzinie zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych i innych chorób powodowanych warunkami środowiska, jeżeli ich występowanie ma charakter epidemiczny należy:
1. dokonywanie analiz i ocen epidemiologicznych
2. opracowywanie programów i planów działalności zapobiegawczej i przeciwepidemicznej, przekazywanie ich do realizacji publicznym zakładom opieki zdrowotnej oraz kontrola realizacji tych programów i planów
3. ustalanie zakresu i terminów szczepień ochronnych oraz sprawowanie nadzoru w tym zakresie
4. wydawanie zarządzeń i decyzji lub występowanie do innych organów o ich wydanie - w wypadkach określonych w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych
5. kierowanie akcją sanitarną przy masowych przemieszczeniach ludności
Państwową Inspekcją Sanitarną kieruje Główny Inspektor Sanitarny, który jest zastępcą Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej do spraw sanitarno-epidemiologicznych. Organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej są:
Państwowy inspektor sanitarny wykonuje zadania przy pomocy podległej mu stacji sanitarno-epidemiologicznej, będącej zakładem opieki zdrowotnej. Stacja sanitarno-epidemiologiczna prowadzona jest w formie jednostki budżetowej.
Ustawa z dnia 13 listopada 1963r. o zwalczaniu chorób zakaźnych (Dz. U. Nr 50 z 1963r.) dotyczy wykrywania i zapobiegania szerzeniu się chorób zakaźnych oraz leczenia chorych na te choroby.
Chorobami zakaźnymi w rozumieniu ustawy są choroby ludzi wywoływane przez żywe organizmy lub ich produkty (jady), jeżeli choroby te ze względu na swój charakter lub na sposób szerzenia się stanowią szczególne zagrożenie dla zdrowia ludności.
Chorzy zakaźnie, podejrzani o choroby zakaźne, nosiciele, podejrzani o zakażenie i osoby podejrzane o nosicielstwo są obowiązani przestrzegać wskazań lekarskich, a także nakazów i zakazów wydanych przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych.
Osoby sprawujące zarząd nieruchomości oraz kierownicy zakładów pracy lub instytucji są obowiązani utrzymywać je w należytym stanie higieniczno-sanitarnym oraz stosować się do wskazań i nakazów wydawanych przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w celu zwalczania chorób zakaźnych.
Państwowy inspektor sanitarny w przypadku stwierdzenia potrzeby przeprowadzenia zabiegów higieniczno-sanitarnych, jak dezynfekcja, dezynsekcja, w celu zapobiegania chorobom zarządza przeprowadzenie tych zabiegów w niezbędnym zakresie.
Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny występuje z wnioskiem wydania zarządzenia mającego na celu zapobieżenie epidemii, a dotyczące w szczególności np.:
Medyczne Centrum Konsumenta przesyła w dniu 17. lipca 1997r. kolejny materiał prasowy w sprawie ratowania zdrowia po powodzi.
|
|
|
|
Altacet | 6 tabletek 0,1 g
NIE JEŚĆ |
Do okładów na obrzęk, stan zapalny, oparzenie, miejsce po urazie | 2 tabletki rozpuścić w pół szklanki wody |
Alusal | 30 tabletek 0,5 g | Zgaga, wrzody żołądka | 1-2 tabletki między posiłkami |
Ampicillin
NA RECEPTĘ |
32 kapsułki 0,5 g | ANTYBIOTYK
(NIE DLA UCZULONYCH NA PENICYLINĘ) |
W/G ZALECEŃ LEKARZA(zwykle co 6 godz. 1 kaps.) |
Antotalgin | krople do uszu | Ból ucha | 3-4 krople do chorego ucha3-4 razy dziennie |
Aviomarin | 5 tabletek 50 mg | Wymioty podczas
jazdy,
uczulenie, migrena |
1 tabletka pół godz. przed podróżą |
Biseptol
NA RECEPTĘ |
20 tabletek 480 mg | SULFONAMID
(NIE DLA UCZULONYCH NA SULFONAMIDY) |
W/G ZALECEŃ LEKARZA(zwykle co 12 godz 2 tabl.) |
Chlorchinaldin | 20 tabletek 0,2
g
tabletki do ssania |
Ból dziąseł, gardła, przeziębienie | Ssać co 3 godz. (nie rozgryzać) |
Chlorchinaldin
NA RECEPTĘ |
20 drażetek 0,1 g | Ból brzucha, biegunka | do 3 razy dziennie 1-2 drażetki |
Doxycyclinum
NA RECEPTĘ |
10 kapsułek 0,1 g | ANTYBIOTYK
(NIE DLA UCZULONYCH NA TETRACYKLINY) |
W/G ZALECEŃ LEKARZA(zwykle w pierwszej dawce 2 kaps, potem co 24 godz 1 kaps.) |
Gastrolit
NA RECEPTĘ |
30 tabletek 0,1
g
NIE JEŚĆ |
Zapobieganie odwodnieniu w ostrej biegunce | Tabletki do rozpuszczenia |
Neomycinum
NA RECEPTĘ |
aerosol | ANTYBIOTYK
Na zakażenia skóry (NIE DLA UCZULONYCH NA NEOMYCYNĘ) |
spryskiwać chorą skórę kilka razy dziennie (UWAGA NA OCZY) |
Paracetamol | 30 tabletek 0,5 g | Gorączka,
przeziębienie,
kolka, ból głowy, okres
(NIE DLA UCZULONYCH NA PARACETAMOL) |
jednorazowo 1-2 tabl. lub do 3 razy dziennie po 1-2 tabl. po jedzeniu |
Polopiryna | 20 tabletek 0,5 g | Gorączka,
przeziębienie
bóle stawów, mięśni
(NIE DLA UCZULONYCH NA ASPIRYNĘ, OSÓB Z CHOROBĄ WRZODOWĄ ŻOŁĄDKA I ASTMĄ) |
do 3 razy
dziennie po 1-2
tabletki
po jedzeniu |
Rhinophenazol | 10 ml krople do oczu | Zapalenie spojówek | 1-2 krople pod powieki 2-3 razy dz. |
Medyczne Centrum Konsumenta przesyła w dniu 19. lipca 1997r.
szósty
- ostatni - materiał prasowy w sprawie ratowania zdrowia po powodzi.
Dotychczas
przekazaliśmy mediom szczegółowe instrukcje nt. żywności (11. lipca),
chorób
zakaźnych (12. lipca), odkażania po powodzi (14. lipca), ustawowych
obowiązków
san-epidu (15. lipca) i podstawowych leków po powodzi (17. lipca).
2. Odporność przeciw chorobom zakaźnym można uzyskać nie tylko dzięki szczepieniom ochronnym, ale przede wszystkim dzięki przebyciu zakażenia w formie objawowej (pełny obraz choroby), skąpoobjawowej (np. tylko przejściowe złe samopoczucie, niewielka gorączka) lub bezobjawowej (zakażony nie odczuwa żadnych objawów, o przebyciu zakażenia świadczą wyniki badań laboratoryjnych). Dość krótkotrwałe uodpornienie przynosi również otrzymanie przeciwciał w życiu płodowym od matki (dzięki czemu noworodki urodzone przez kobiety zaszczepione przeciw tężcowi są przez jakiś czas odporne m. in. na tężec), albo w postaci wstrzyknięć antytoksyny przeciw tężcowi lub jadowi kiełbasianemu i ludzkiej normalnej immunoglobuliny w profilaktyce wirusowego zapalenia wątroby typu A i innych zakażeń.
3. Każde szczepienie wymaga odpowiedniego dawkowania szczepionki, zasadnicze znaczenie mają tu odstępy czasowe pomiędzy kolejnymi dawkami. W niewielu przypadkach szczepień ochronnych spodziewaną odporność uzyskuje się wcześniej niż po podaniu drugiej, trzeciej dawki. Odporność poszczepienna wygasa, więc jej utrzymanie wymaga dawek przypominających.
4. Skuteczność szczepień jest zróżnicowana - od takich, których nie warto podejmować (np. skuteczność szczepienia przeciw cholerze nie przekracza 50%), przez te o ograniczonej skuteczności (po pięciu tygodniach od podania pierwszej dawki szczepionki przeciw durowi brzusznemu spodziewamy się 70 - 90% ochrony), aż po takie bez których można oczekiwać niemal pewnego zachorowania, a nawet zgonu z powodu choroby zakaźnej (choroba Heinego-Medina, tężec).
5. Szczepienie duru brzusznego: ponieważ przez dwa tygodnie po podaniu szczepionki utrzymuje się tzw. faza negatywna, podczas której osoba zaszczepiona jest bardziej podatna na zakażenie, szczepić należy osoby wyjeżdżające na tereny powodziowe (rozpocząć szczepienie na 5 tygodni przed wyjazdem) oraz utrzymywać stałą odporność przeciwdurową u ratowników (podając szczepionkę co 3 – 5 lat). Zaszczepienie osób już zakażonych zaostrza i przyspiesza przebieg duru. Osoby przebywające w otoczeniu nosicieli duru brzusznego najczęściej są uodpornione (zwykle w wyniku zakażenia skąpoobjawowego lub bezobjawowego) i ich szczepienie mija się z celem.
6. Szczepienie wirusowego zapalenia wątroby typu A (żółtaczka pokarmowa). W Polsce niemal 100% osób dorosłych ma za sobą zakażenie wirusem wirusowego zapalenia wątroby typu A. Osoby te najczęściej w wieku szkolnym przeszły żółtaczkę z pełnymi objawami, bądź zakażenie skąpoobjawowe lub bezobjawowe i ich szczepienie mija się z celem.
7. Szczepienie tężca. Konieczne jest podanie dawki przypominającej szczepionki przeciw tężcowi dorosłym, u których odporność ta wygasła po 7 - 10 latach od ostatniej dawki.
8 .Szczepienie choroby Heinego-Medina (polio). Konieczne jest podanie dwóch dawek (w odstępie miesiąca) szczepionki do wstrzyknięć dorosłym należącym do tych grup wiekowych, u których odporność przeciwko niektórym typom polio wygasła.
9. Szczepienia programowe (wg obowiązującego kalendarza szczepień). Pozostawienie bez zaszczepienia dzieci i młodych osób do 19 r. ż, którym należy w konkretnym terminie podać kolejną dawkę szczepionki przeciw gruźlicy, błonicy, tężcowi, odrze i różyczce, a zwłaszcza chorobie Heinego-Medina, grozi wybuchem epidemii tych chorób. W tym ostatnim przypadku wirus szczepionkowy wydalany z kałem przez zaszczepione dziecko prowadzi do zachorowań na polio wśród niezaszczepionych dzieci z otoczenia.
10. Dokumentacja szczepień. Natychmiast
należy
starać się odtworzyć, choćby częściowo, dane ze zniszczonych kart
szczepień
i książeczek zdrowia dziecka.
DR ZBIGNIEW HAŁAT
PREZES MEDYCZNEGO CENTRUM KONSUMENTA
W czasie kryzysu naszego Państwa dotkniętego katastrofą Wielkiej
Powodzi
założono Stowarzyszenie
Ochrony Zdrowia Konsumentów.
Podporządkowaliśmy się wówczas uniwersalnemu obowiązkowi
przeciwstawiania
się złu.
ALFABETYCZNY
SPIS ZAWARTOŚCI
STRON INTERNETOWYCH DOMENY HALAT.PL
DOTYCZĄCYCH OCHRONY ZDROWIA