Organami właściwymi są tu organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej
 
 

1. Organem właściwym do dokonania uzgodnienia przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz wydawania opinii w sprawie zakresu raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w odniesieniu do przedsięwzięć, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1, jest państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, a organem właściwym do dokonania uzgodnienia przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz wydawania opinii w sprawie obowiązku sporządzenia raportu i jego zakresu w odniesieniu do przedsięwzięć, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2, jest państwowy powiatowy inspektor sanitarny. 

1a. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do przedsięwzięć, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2, jest państwowy wojewódzki lub graniczny inspektor sanitarny w zakresie zadań określonych dla tych organów w ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 i Nr 104, poz. 708).
 

§ 1. Minister może uchylić lub zmienić w niezbędnym zakresie każdą decyzję ostateczną, jeżeli w inny sposób nie można usunąć stanu zagrażającego życiu lub zdrowiu ludzkiemu albo zapobiec poważnym szkodom dla gospodarki narodowej lub dla ważnych interesów Państwa.

§ 2. Uprawnienia określone w § 1 w stosunku do decyzji wydanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań z zakresu administracji rządowej, przysługują również wojewodzie.

§ 3. Stronie, która poniosła szkodę na skutek uchylenia lub zmiany decyzji, służy roszczenie o odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę od organu,
który uchylił lub zmienił tę decyzję; organ ten, w drodze decyzji, orzeka również o odszkodowaniu.

§ 4. Roszczenie o odszkodowanie przedawnia się z upływem trzech lat od dnia, w którym stała się ostateczna decyzja uchylająca lub zmieniająca decyzję.
 

  
§ 1. Rozporządzenie określa:
  1)   dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych w środowisku, zróżnicowane dla:
a)  terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową,
b)  miejsc dostępnych dla ludności;
  2)   zakresy częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko;
  3)   metody sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych, o których mowa w pkt 1;
  4)   metody wyznaczania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych, o których mowa w pkt 1.
§ 2. Zróżnicowane dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, z tym że:
  1)   dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. a, charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, ustalone są w kolumnie 2 i 3 tabeli 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia; zakres częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową ustalone są w kolumnie 1 tabeli 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia;
  2)   dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b, charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych dla miejsc dostępnych dla ludności, ustalone są w kolumnie 2 i 3 tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia; zakres częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową ustalone są w kolumnie 1 tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Metody sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku, o których mowa w § 1 pkt 3, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. Metody wyznaczania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych, o których mowa w § 1 pkt 4, jeżeli w środowisku występują pola elektromagnetyczne z różnych zakresów częstotliwości podanych w kolumnie 1 tabeli 1 i w kolumnie 1 tabeli 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia3).
________
1)   Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766).
2)   Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693 i Nr 190, poz. 1865.
3)   Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed promieniowaniem szkodliwym dla ludzi i środowiska, dopuszczalnych poziomów promieniowania, jakie mogą występować w środowisku, oraz wymagań obowiązujących przy wykonywaniu pomiarów kontrolnych promieniowania (Dz. U. Nr 107, poz. 676), które utraciło moc na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 143, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78 i Nr 190, poz. 1865).
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
ZRÓŻNICOWANE DOPUSZCZALNE POZIOMY PÓL ELEKTROMAGNETYCZNYCH
Tabela 1
Zakres częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko, dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową oraz dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych, charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych, dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową
 
 

Parametr fizyczny
Zakres częstotliwości pola elektromagnetycznego		Składowa elektryczna	Składowa magnetyczna	Gęstość mocy
	1	2	3	4
1	50 Hz	1 kV/m	60 A/m	-

 
Objaśnienia:
Podane w kolumnach 2 i 3 tabeli wartości graniczne parametrów fizycznych charakteryzujących oddziaływanie pól elektromagnetycznych odpowiadają:
a)   wartościom skutecznym natężeń pól elektrycznych i magnetycznych o częstotliwości do 3 MHz, podanym z dokładnością do jednego miejsca znaczącego,
b)   wartościom skutecznym natężeń pól elektrycznych o częstotliwości od 3 MHz do 300 MHz, podanym z dokładnością do jednego miejsca znaczącego,
c)   wartości średniej gęstości mocy dla pól elektromagnetycznych o częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz lub wartościom skutecznym dla pól elektrycznych o częstotliwościach z tego zakresu częstotliwości, podanej z dokładnością do jednego miejsca znaczącego po przecinku,
d)   f - częstotliwość w jednostkach podanych w kolumnie 1,
e)   50 Hz - częstotliwość sieci elektroenergetycznej.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
METODY SPRAWDZANIA DOTRZYMANIA DOPUSZCZALNYCH POZIOMÓW PÓL ELEKTROMAGNETYCZNYCH W ŚRODOWISKU
1. Sprawdzenia dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku dokonuje się metodą pomiaru pól elektromagnetycznych w środowisku w otoczeniu instalacji wytwarzających takie pola i porównując otrzymane wyniki pomiarów z wartościami dopuszczalnymi parametrów fizycznych pól elektromagnetycznych określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Pomiary poziomów pól elektromagnetycznych wykonuje się:
  1)   bezpośrednio po pierwszym uruchomieniu instalacji;
  2)   każdorazowo w razie zmiany warunków pracy instalacji, o ile zmiany te mogą mieć wpływ na zmianę poziomów pól elektromagnetycznych, których źródłem jest ta instalacja.
3. W otoczeniu instalacji wytwarzającej pola elektromagnetyczne sprawdzenia występowania pola elektromagnetycznego o dopuszczalnych wartościach parametrów fizycznych dokonuje się:
  1)   dla instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne o częstotliwości 0 Hz - na podstawie wartości składowych elektrycznej i magnetycznej pola;
  2)   dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 0 Hz do 0,5 Hz - na podstawie wartości składowej magnetycznej pola;
  3)   dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 0,5 Hz do 50 Hz - na podstawie wartości składowych elektrycznej i magnetycznej pola;
  4)   dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 0,05 kHz do 1 kHz - na podstawie wartości składowej magnetycznej pola;
  5)   dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 0,001 MHz do 3 MHz - na podstawie większej wartości składowej elektrycznej i składowej magnetycznej pola;
  6)   dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 3 MHz do 300 MHz - na podstawie wartości składowej elektrycznej pola;
  7)   dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz - na podstawie gęstości mocy albo wartości składowej elektrycznej pola;
  8)   na podstawie wartości średniej gęstości mocy, wyznaczonej zgodnie z ust. 27-31 niniejszego załącznika, odpowiednio do rodzaju instalacji, jeżeli instalacje radiolokacyjne pracują w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz.
4. Pomiary pól elektromagnetycznych należy wykonywać przy dobrej pogodzie, w temperaturze nie niższej niż 0° Celsjusza, przy wilgotności względnej nie większej niż 75 %, bez opadów atmosferycznych.
5. Pomiary przeprowadza się w szczególności w tych miejscach, w których, na podstawie uprzednio przeprowadzonych obliczeń, stwierdzono występowanie pól elektromagnetycznych o poziomach zbliżonych do poziomów dopuszczalnych.
6. Przy pomiarach pól elektromagnetycznych uwzględnia się poprawki pomiarowe, umożliwiające uwzględnienie parametrów pracy instalacji wytwarzających te pola najbardziej niekorzystnych z punktu widzenia oddziaływania na środowisko.
7. Pomiary poziomów pól elektromagnetycznych w otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych oraz radiolokacyjnych wykonuje się w sposób umożliwiający:
  1)   wyznaczenie miejsc występowania pól elektromagnetycznych o poziomach dopuszczalnych;
  2)   wyznaczenie granic obszarów ograniczonego użytkowania.
8. Jeżeli w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika występuje pole elektromagnetyczne wytworzone przez kilka instalacji niepracujących równocześnie, zasięg występowania pól elektromagnetycznych o poziomach dopuszczalnych wyznacza się dla instalacji albo grupy instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne o poziomach najwyższych.
9. Pomiary w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika wykonuje się podczas pracy wszystkich urządzeń wytwarzających pola elektromagnetyczne w danym zakresie częstotliwości, wymienionym w kolumnie pierwszej tabeli 1 i tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, w warunkach odpowiadających charakterystykom eksploatacyjnym tych urządzeń; w przypadku możliwości eksploatacji w kilku rodzajach pracy - pomiary należy wykonać przy tym rodzaju pracy, przy którym występują pola elektromagnetyczne o najwyższym poziomie.
10. Pomiary w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika wykonuje się w punktach i pionach pomiarowych; pionem pomiarowym jest linia pionowa, wzdłuż której przemieszczana jest sonda aparatury pomiarowej w celu znalezienia maksymalnych lub dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych.
11. Pomiary w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika, w przyjętych pionach pomiarowych, wykonuje się w punktach pomiarowych położonych na wysokościach od 0,3 m do 2 m nad powierzchnią ziemi albo nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, przyjmując za wynik pomiaru maksymalny poziom pól elektromagnetycznych; w pobliżu urządzeń, obiektów i elementów metalowych pomiary należy wykonywać w odległości nie mniejszej niż 0,3 m od tych urządzeń, obiektów i elementów metalowych.
12. Pomiary w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika, w punktach i pionach pomiarowych, wykonuje się wzdłuż głównych oraz pomocniczych kierunków pomiarowych:
  1)   główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania pól elektromagnetycznych oraz wzdłuż linii prostych łączących urządzenie nadawcze z najbliższymi osiedlami i wolno stojącymi budynkami mieszkalnymi;
  2)   pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się przy uwzględnieniu lokalizacji instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika, warunków terenowych występujących na obszarach je otaczających oraz parametrów technicznych zainstalowanych urządzeń.
13. Pomiary poziomów pól elektromagnetycznych należy przeprowadzać w dodatkowych pionach pomiarowych w budynkach mieszkalnych oraz na balkonach i tarasach, na których mogą przebywać ludzie.
14. Pomiary wymienione w ust. 13 niniejszego załącznika, w dodatkowych pionach pomiarowych, w pomieszczeniach budynków znajdujących się w otoczeniu obiektów i urządzeń, wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika, wykonuje się:
  1)   w środku pomieszczenia - na wysokości od 0,3 m do 2 m nad poziomem podłogi;
  2)   w płaszczyźnie otworów okiennych znajdujących się od strony źródła pól elektromagnetycznych;
  3)   w odległości nie mniejszej niż 0,3 m od:
a)  instalacji telefonicznych,
b)  wyłączonych odbiorników radiowych i telewizyjnych,
c)  instalacji telewizji kablowych,
d)  systemów multimedialnych i sieci komputerowych,
e)  instalacji elektrycznych i innych instalacji wykonanych z metalu.
15. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych długofalowych i średniofalowych:
  1)   główne kierunki pomiarowe ustala się zgodnie z ust. 12 pkt 1 niniejszego załącznika, a kierunki pomocnicze ustala się na kierunkach odpowiadających kierunkom zainstalowanych odciągów i kierunkom symetrycznym pomiędzy tymi odciągami;
  2)   pomocnicze kierunki ustala się dodatkowo pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi;
  3)   przyjmuje się pierwszy pion pomiarowy w odległości nie większej niż jeden metr od ogrodzenia terenu, na którym zainstalowana jest antena; odległość pomiędzy pionami pomiarowymi wzdłuż danego kierunku pomiarowego nie powinna być większa niż 50 m;
  4)   na obszarach zabudowanych dodatkowe piony pomiarowe dobiera się na terenie zabudowy - na dziedzińcach, placach, podwórkach, klatkach schodowych i w miarę możliwości w pomieszczeniach użytkowych i mieszkalnych, ze szczególnym zwróceniem uwagi na miejsca, w których anteny nadawcze nie są zasłonięte przez budynki.
16. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych krótkofalowych wyposażonych w anteny:
  1)   spolaryzowane pionowo - kierunki pomiarowe ustala się w sposób ustalony w ust. 15 pkt 1 i pkt 2 niniejszego załącznika;
  2)   spolaryzowane poziomo - główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunków maksymalnego promieniowania anten, a kierunki pomocnicze na kierunkach odchylonych o ±30° i ±60° od kierunków maksymalnego promieniowania anten.
17. Jeżeli teren, na którym znajduje się instalacja radiokomunikacyjna krótkofalowa, jest:
  1)   ogrodzony - pierwszy pion pomiarowy na ustalonym kierunku dobiera się w pobliżu ogrodzenia terenu, w odległości nie mniejszej niż jeden metr od tego ogrodzenia;
  2)   nieogrodzony - pierwszy pion pomiarowy dobiera się w odległości jednego metra od podstawy masztu anteny.
18. Odległość pomiędzy pionami pomiarowymi wzdłuż kierunków wymienionych w ust. 16 niniejszego załącznika powinna być nie mniejsza niż 10 metrów.
19. Pomiary wzdłuż kierunków wymienionych w ust. 16 niniejszego załącznika wykonuje się do odległości 100 m lub do odległości określonej zasięgiem występowania pól elektromagnetycznych o dopuszczalnych poziomach.
20. Jeżeli w otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych krótkofalowych znajdują się wzniesienia o wysokościach zbliżonych do wysokości zainstalowania anten, to na tych wzniesieniach wykonuje się dodatkowo pomiary w odległości do 2 km od tych instalacji.
21. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych krótkofalowych na terenach zabudowanych pomiary wykonuje się w sposób podany w ust. 15 pkt 4 niniejszego załącznika.
22. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych krótkofalowych, zainstalowanych na budynkach mieszkalnych, użyteczności publicznej lub zamieszkania zbiorowego, pomiary pól elektromagnetycznych wykonuje się:
  1)   wzdłuż kierunków ustalonych w ust. 16 niniejszego załącznika, odpowiednio do rodzaju anteny;
  2)   w pomieszczeniach przyległych do pomieszczenia, w którym znajduje się nadajnik krótkofalowy;
  3)   w pomieszczeniach znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie nieekranowanych linii zasilających anteny.
23. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych ultrakrótkofalowych, radiokomunikacyjnych telewizyjnych, wyposażonych w anteny:
  1)   o dookólnej charakterystyce promieniowania - główne kierunki pomiarowe ustala się na kierunkach odpowiadających azymutom ścian jednostek antenowych;
  2)   kierunkowe - główne kierunki pomiarowe ustala się na kierunkach maksymalnego promieniowania anten, a kierunki pomocnicze ustala się na kierunkach odchylonych o ±30° i ±60° od kierunków głównych.
24. Jeżeli teren, na którym znajduje się instalacja radiokomunikacyjna ultrakrótkofalowa, radiokomunikacyjna telewizyjna, jest:
  1)   ogrodzony - pierwszy pion pomiarowy przyjmuje się w odległości nie mniejszej niż jeden metr od tego ogrodzenia,
  2)   nieogrodzony - pierwszy pion pomiarowy przyjmuje się w odległości 10 m od podstawy masztu anteny
- a odległość pomiędzy pionami pomiarowymi nie powinna być większa od 20 m.
25. Pomiary w otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych ultrakrótkofalowych, instalacji radiokomunikacyjnych telewizyjnych wykonuje się:
  1)   do odległości równej 2,5-krotnej wysokości zainstalowania anteny;
  2)   na wzniesieniach i w budynkach o wysokościach zbliżonych do wysokości zainstalowania anteny - do odległości równej 5-krotnej wysokości zainstalowania anteny.
26. W otoczeniu instalacji stacji bazowych radiokomunikacji ruchomej:
  1)   główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania pól elektromagnetycznych;
  2)   pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się, uwzględniając:
a)  charakterystyki techniczne urządzeń wchodzących w skład stacji,
b)  charakter i sposób zagospodarowania terenu otaczającego stację,
c)  występowanie miejsc dostępnych dla ludności.
27. W otoczeniu instalacji radiolokacyjnych pracujących w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz:
  1)   główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania pól elektromagnetycznych;
  2)   pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunków odchylonych od kierunku wymienionego w pkt 1 o ±120°, a także wzdłuż prostych łączących obiekt z najbliższymi budynkami mieszkalnymi.
28. Jeżeli teren, na którym znajduje się instalacja radiolokacyjna, jest ogrodzony, to pierwszy pion pomiarowy na ustalonym kierunku ustala się w odległości nie mniejszej niż jeden metr od ogrodzenia; odległość pomiędzy pionami pomiarowymi, przyjmowanymi wzdłuż kierunków pomiarowych wymienionych w ust. 27 pkt 1 niniejszego załącznika, nie może być większa niż 10 m.
29. W otoczeniu instalacji radiolokacyjnych, podczas pomiarów średniej gęstości mocy pola dla fali elektromagnetycznej:
  1)   spolaryzowanej liniowo - sondę pomiarową należy w wybranym punkcie pomiarowym ustawiać tak, aby uzyskać maksymalne wskazania gęstości mocy;
  2)   spolaryzowanej eliptycznie - sondę pomiarową należy w wybranym punkcie pomiarowym ustawiać tak, aby uzyskać maksymalne wskazanie gęstości mocy pola (SE1); wartość drugiej składowej pola (SE2) stanowi maksymalne wskazanie dla zmienionego o kąt 90° ustawienia sondy pomiarowej; wartość średniej gęstości mocy pola w danym punkcie pomiarowym (S) jest sumą zmierzonych wartości:
wzór
Jeżeli różnica uzyskanych wartości gęstości mocy pola SE1 i SE2 nie przekracza 20 %, to sposobu podanego w pkt 2 nie stosuje się.
30. W przypadku pól o zmiennym okresowo rozkładzie przestrzennym natężenia pola lub gęstości mocy (pola niestacjonarne), wytwarzanych w szczególności przez instalacje radiolokacyjne, pomiary wartości skutecznej natężenia pola lub wartości średniej gęstości mocy wykonuje się w okresie odpowiadającym wielkości sektora przeszukiwania, w którym wytwarzane są pola elektromagnetyczne; dopuszcza się wyznaczanie wartości skutecznej lub średniej na podstawie pomiarów stacjonarnych pól elektromagnetycznych. W tym przypadku należy zmienić warunki pracy tych instalacji w taki sposób, aby wytwarzały one maksymalne pole stacjonarne na kierunku, wzdłuż którego wykonywane są pomiary.
31. W celu wyznaczenia występującej w punkcie pomiarowym średniej wartości gęstości mocy pola, pochodzącej od wytwarzających niestacjonarne pole elektromagnetyczne instalacji, uzyskany w warunkach wymienionych w ust. 30 niniejszego załącznika wynik pomiaru należy przemnożyć przez charakteryzujący pole niestacjonarne współczynnik K obliczony według wzoru:
wzór
gdzie:
KA -   współczynnik korekcyjny dla płaszczyzny azymutu,
wzór
KE -   współczynnik korekcyjny dla płaszczyzny elewacji,
wzór
qA3dB -    szerokość wiązki promieniowania anteny stacji radiolokacyjnej na poziomie połowy mocy, w płaszczyźnie azymutu,
YA -       szerokość sektora przeszukiwania stacji radiolokacyjnej w płaszczyźnie azymutu, przy czym jeżeli antena wykonuje pełny obrót dookoła swej osi, to YA = 360°,
jeżeli:                        wzór
qE3dB -    szerokość wiązki promieniowania na poziomie połowy mocy, w płaszczyźnie elewacji,
YE -       szerokość sektora przeszukiwania stacji radiolokacyjnej w płaszczyźnie elewacji,
jeżeli:                        wzór
32. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych amatorskich pomiary wykonuje się do odległości występowania pól elektromagnetycznych o poziomach dopuszczalnych, uwzględniając typowe miejsca przebywania ludności; piony pomiarowe dobiera się na dziedzińcach, placach, podwórkach, klatkach schodowych, dostępnych dla ludności dachach budynków oraz w pomieszczeniach mieszkalnych i użytkowych.
33. Pomiary poziomów pól elektromagnetycznych w otoczeniu stacji i linii elektroenergetycznych wykonuje się, jeżeli ich napięcie znamionowe jest równe bądź wyższe niż 110 kilowoltów (kV).
34. W otoczeniu stacji elektroenergetycznych pomiary pól elektromagnetycznych przeprowadza się poza ogrodzonym terenem stacji, w odległościach nie mniejszych niż połowa wysokości ogrodzenia stacji; każdą linię elektroenergetyczną wchodzącą lub wychodzącą z terenu stacji elektroenergetycznej należy traktować jako odrębną, a pomiarów składowej elektrycznej pola elektromagnetycznego o częstotliwości 50 Hz w otoczeniu wnętrzowych stacji elektroenergetycznych oraz podziemnych elektroenergetycznych linii kablowych nie wykonuje się.
35. W otoczeniu stacji i linii elektroenergetycznych pomiary pola elektrycznego należy wykonywać:
  1)   nad powierzchnią ziemi lub nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, w szczególności dachami spełniającymi role tarasów, tarasami, balkonami, podestami - na wysokości 2 m;
  2)   w pobliżu obiektów budowlanych, w odległości nie mniejszej niż 1,6 m od ścian tych obiektów.
36. Pomiary pola magnetycznego w otoczeniu stacji, linii elektroenergetycznych należy wykonywać w pionach pomiarowych, na wysokościach od 0,3 m do 2 m nad powierzchnią ziemi lub nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, zwłaszcza dachami spełniającymi role tarasów, tarasami, balkonami, podestami; podczas pomiarów przyrządowi pomiarowemu należy nadać takie położenie w stosunku do stacji i linii elektroenergetycznych, aby przyrząd pomiarowy wskazywał maksymalne wartości wielkości mierzonej w danym punkcie pomiarowym.
ZAŁĄCZNIK Nr 3
METODY WYZNACZANIA DOTRZYMANIA DOPUSZCZALNYCH POZIOMÓW PÓL ELEKTROMAGNETYCZNYCH, JEŻELI W ŚRODOWISKU WYSTĘPUJĄ POLA ELEKTROMAGNETYCZNE Z RÓŻNYCH ZAKRESÓW CZĘSTOTLIWOŚCI
1. Jeżeli instalacje pracują w różnych zakresach częstotliwości, spośród określonych w kolumnie 1 tabeli 1 i kolumnie 1 tabeli 2 zawartych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, to wyznaczenia poziomów pól elektromagnetycznych o wartościach wyższych od dopuszczalnych dokonuje się, korzystając ze wzoru:
wzór
gdzie:
W -           wartość wskaźnikowa zasięgu występowania pól elektromagnetycznych o wartościach wyższych od dopuszczalnych,
H, E, S -     zmierzone lub wyznaczone wartości wypadkowe, odpowiednio natężeń pól magnetycznych, elektrycznych oraz gęstości mocy w poszczególnych zakresach częstotliwości, podanych w kolumnie 1 tabeli 1 i kolumnie 1 tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
Hg, Eg, Sg -  dopuszczalne poziomy, odpowiednio natężeń pól magnetycznych, pól elektrycznych oraz gęstości mocy pola w poszczególnych zakresach częstotliwości, podanych w kolumnach 2, 3 i 4 tabeli 1 i tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia.
2. Odległość od wytwarzającej pola elektromagnetyczne instalacji, dla której W = 1, określa granicę występowania pola elektromagnetycznego o wartości dopuszczalnej. Odległości, dla których W < 1, określają obszar, na którym nie występują pola elektromagnetyczne o poziomach wyższych od dopuszczalnych.
3. Jeżeli wartość jednego ze składników sumy z ust. 1 niniejszego załącznika jest mniejsza niż 5 % sumy pozostałych składników, to w wyznaczaniu zasięgu występowania pól elektromagnetycznych o wartościach dopuszczalnych składnika tego nie uwzględnia się.

1. Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed promieniowaniem szkodliwym dla ludzi i środowiska, dopuszczalnych poziomów promieniowania, jakie mogą występować w środowisku, oraz wymagań obowiązujących przy wykonywaniu pomiarów kontrolnych promieniowania. (Dz. U. z dnia 20 sierpnia 1998 r. Nr 107 poz. 676).
2. Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji. (Dz. U. z dnia 23 lipca 1998 r. Nr 93 poz. 589).
3. Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska, Rozdział 2 Ochrona środowiska w działalności inwestycyjnej (Dz. U. z 1994 r. Nr 49 poz. 196 z p. zm.)
4. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15 poz. 139).
5. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. (Dz. U. z dnia 25 sierpnia 1994 r. Nr 89 poz. 414 z p. zm.).
6. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. (Dz. U. z dnia 20 listopada 1998 r. Nr 140 poz. 906).
7. Zarządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie rodzajów obiektów budowlanych, przy których realizacji jest wymagane ustanowienie inspektora nadzoru inwestorskiego. (M.P. z dnia 24 stycznia 1995 r. Nr 2 poz. 28 z p. zm.).
8. Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody. (Dz. U. z dnia 12 grudnia 1991 r. Nr 114 poz. 492 z p. zm.).
9. Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska. (Dz. U. z 1994 r. Nr 49 poz. 196).

Na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

2. Na obszarach zabudowy mieszkaniowej oraz na obszarach, na których zlokalizowane są zwłaszcza szpitale, żłobki, przedszkola, internaty - składowa elektryczna elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o częstotliwości 50 Hz nie może przekraczać wartości 1 kV/m.

3. Dopuszczalnych poziomów elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, określonych w załączniku, nie stosuje się w miejscach niedostępnych dla ludzi.

§ 3. Jeżeli w otoczeniu obiektu wytwarzającego elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące występują takie promieniowania o częstotliwościach zawartych w więcej niż jednym zakresie częstotliwości, spośród wymienionych w kolumnie pierwszej tabeli załącznika do rozporządzenia, to zasięgi występowania promieniowania o wartościach granicznych wyznacza się:

gdzie:

W - wartość wskaźnikowa zasięgu,

E₁,...,E_n, S₁,...,S_m - zmierzone lub wyznaczone wartości wypadkowe natężeń pól elektrycznych oraz gęstości mocy w poszczególnych zakresach częstotliwości, zgodnie z kolumną pierwszą tabeli załącznika,

E_g1,..., E_gn, S_g1,..., S_gm - wartości dopuszczalne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego w poszczególnych zakresach częstotliwości, zgodnie z kolumną pierwszą tabeli załącznika.

2. Zasięg występowania elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o wartościach dopuszczalnych, dla zakresu częstotliwości 0,001 MHz-0,1 MHz, wyznacza się korzystając z wzoru:

gdzie:

W - wartość wskaźnikowa zasięgu,

E, H - zmierzone lub wyznaczone wartości natężeń pól elektrycznych i magnetycznych,

E_g, H_g - wartości dopuszczalne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, zgodnie z kolumnami 2 i 3 tabeli załącznika.

3. Odległość od urządzenia wytwarzającego elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące, dla której W=1, określa granicę występowania promieniowania niejonizującego o wartości dopuszczalnej. Odległość, dla której W<1, określa obszar, na którym nie występują promieniowania o poziomach wyższych od dopuszczalnych.

4. Jeżeli wartość jednego ze składników jest mniejsza niż 5% sumy pozostałych składników, to w wyznaczaniu zasięgów występowania elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o wartościach dopuszczalnych, zgodnie z ust. 1, składnika tego nie uwzględnia się.

§ 5. Pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego wytwarzanego przez obiekty, urządzenia będące źródłami promieniowania wykonywane są:

3. Pomiary kontrolne w otoczeniu obiektów, urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy wykonywać podczas pracy wszystkich urządzeń wytwarzających elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące w danym zakresie częstotliwości, podanym w kolumnie pierwszej tabeli załącznika, w warunkach odpowiadających ich charakterystykom eksploatacyjnym; w przypadku możliwości eksploatacji w kilku rodzajach pracy - pomiary należy wykonać przy tym rodzaju pracy, przy którym występuje elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące o najwyższym poziomie.

4. Jeżeli emisje o częstotliwościach zawartych w sąsiednich zakresach częstotliwości promieniowania, podanych w kolumnie pierwszej tabeli załącznika, są tłumione w sondzie pomiarowej o mniej niż 10 decybeli (dB), to pomiary kontrolne należy przeprowadzać przy wyłączonych urządzeniach nadawczych pracujących w tych zakresach częstotliwości.

§ 7. Pomiary kontrolne w otoczeniu obiektów, urządzeń, o których mowa w § 6, przeprowadza się w punktach i pionach pomiarowych; pionem pomiarowym jest linia pionowa, wzdłuż której przemieszczana jest sonda aparatury pomiarowej w celu znalezienia maksymalnych lub dopuszczalnych poziomów elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego.

§ 8. Pomiary kontrolne w otoczeniu obiektów, urządzeń, o których mowa w § 6, w przyjętych pionach pomiarowych wykonuje się w punktach położonych na wysokościach od 0,3 m. do 1,8 m. nad powierzchnią ziemi lub nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, przyjmując za wynik pomiaru maksymalny poziom elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego. W pobliżu instalacji i elementów metalowych pomiary kontrolne należy wykonywać w odległości nie mniejszej niż 0,3 m. od tych instalacji i elementów metalowych.

§ 9. 1. Pomiary kontrolne w otoczeniu obiektów, urządzeń, o których mowa w § 6, w punktach i pionach pomiarowych, o których mowa w § 7, wykonuje się wzdłuż głównych oraz pomocniczych kierunków pomiarowych.

2. Główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego oraz wzdłuż linii prostych łączących urządzenie nadawcze z najbliższymi osiedlami i wolno stojącymi budynkami mieszkalnymi.

3. Pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się przy uwzględnieniu: lokalizacji obiektów, urządzeń, o których mowa w § 6, warunków terenowych występujących na obszarach je otaczających oraz parametrów technicznych zainstalowanych urządzeń.

§ 10. 1. Pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego należy przeprowadzać w dodatkowych pionach pomiarowych w budynkach mieszkalnych oraz na balkonach i tarasach, na których mogą przebywać ludzie.

2. Pomiary kontrolne, o których mowa w ust. 1, w dodatkowych pionach pomiarowych, w pomieszczeniach budynków znajdujących się w otoczeniu obiektów i urządzeń, o których mowa w § 6, wykonuje się:

4. Pomiary kontrolne wzdłuż kierunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wykonuje się do odległości 100 m od anteny lub do odległości określonej zasięgiem występowania promieniowania o dopuszczalnych poziomach.

5. Jeżeli w otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych krótkofalowych znajdują się wzniesienia o wysokościach zbliżonych do wysokości zainstalowania anten, to na tych wzniesieniach wykonuje się dodatkowo pomiary w odległości do 2 km od tych obiektów, urządzeń.

6. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych krótkofalowych na terenach zabudowanych pomiary wykonuje się według zasad określonych w § 11 pkt 4.

§ 13. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych krótkofalowych, zainstalowanych na budynkach mieszkalnych i użytkowych, pomiary elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego wykonuje się:

4. Pomiary wykonuje się:

3. Odległość pomiędzy pionami pomiarowymi, wzdłuż kierunków pomiarowych, o których mowa w ust. 1, nie może być większa niż 100 m.

§ 16. 1. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiolokacyjnych podczas pomiarów średniej gęstości mocy fali elektromagnetycznej:

2. Jeżeli różnica uzyskanej wartości mocy pola S nie przekracza 20%, to zasady określonej w ust. 1 pkt 2 nie stosuje się.

§ 17. 1. Jeżeli obiekty, urządzenia radiolokacyjne w warunkach normalnej eksploatacji wytwarzają elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące w postaci niestajonarnego pola elektromagnetycznego, to na czas wykonywania pomiaru, mającego na celu wyznaczenie średniej wartości gęstości mocy, należy zmienić warunki pracy tych obiektów, urządzeń w taki sposób, aby wytwarzały one pole stacjonarne na kierunku, wzdłuż którego wykonywane są pomiary; wartość średniej gęstości strumienia mocy mikrofalowej w miejscu pomiaru powinna być równa maksymalnej wartości średniej gęstości strumienia mocy mikrofalowej pola wytwarzanego w znamionowych warunkach pracy w ciągu całego okresu zmienności tego pola.

2. W celu wyznaczenia występującej w punkcie pomiarowym średniej wartości gęstości mocy pola pochodzącego od wytwarzających niestacjonarne pole elektromagnetyczne obiektów, urządzeń należy uzyskany w warunkach określonych w ust. 1 wynik pomiaru przemnożyć przez charakteryzujący pole niestacjonarne współczynnik c obliczony według wzoru:

gdy ;

gdy 

gdzie:

c - współczynnik charakteryzujący pole niestacjonarne,

- szerokość wiązki anteny na poziome połowy mocy, podana w stopniach,

D - rozpiętość anteny, podana w metrach,

R - odległość pomiędzy osią obrotu anteny a miejscem, dla którego określa się współczynnik c, podana w metrach,

? - długość fali, podana w metrach.

§ 18. 1. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych amatorskich pomiary wykonuje się do odległości występowania promieniowania o poziomach dopuszczalnych, uwzględniając typowe miejsca przebywania ludzi.

2. Piony pomiarowe, w otoczeniu obiektów, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się na dziedzińcach, placach, podwórkach, klatkach schodowych, dachach budynków oraz w pomieszczeniach mieszkalnych i użytkowych.

§ 19. 1. Pomiary kontrolne poziomów elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego w otoczeniu stacji i linii elektromagnetycznych wykonuje się, o ile ich napięcie znamionowe jest równe bądź wyższe niż 110 kV.

2. Pomiary kontrolne, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w szczególności w tych miejscach, w których na podstawie uprzednio przeprowadzonych obliczeń stwierdzono występowanie elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o poziomach zbliżonych do dopuszczalnych poziomów.

3. W otoczeniu stacji elektromagnetycznych pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego powinno się przeprowadzać poza ogrodzonym terenem stacji, w odległościach nie mniejszych niż połowa wysokości ogrodzenia stacji.

4. Każdą linię elektromagnetyczną wchodzącą lub wychodzącą z terenu stacji elektromagnetycznej należy traktować jako odrębną.

§ 20. 1. W otoczeniu stacji i linii elektromagnetycznych pomiary kontrolne pola elektrycznego należy wykonywać:

3. Podczas pomiarów kontrolnych należy nadać osi pomiarowej sondy takie położenie w stosunku do stacji i linii elektromagnetycznych, aby przyrząd pomiarowy wskazywał maksymalne wartości i wielkości mierzonej w danym punkcie.

§ 21. Największa wartość napięcia roboczego linii, największy prąd roboczy linii, największy zwis przewodów fazowych linii uwzględnia się przy pomiarach kontrolnych elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, wytwarzanego przez linie elektromagnetyczne.

§ 22. Pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, w otoczeniu stacji i linii elektroenergetycznych, należy wykonywać przy dobrej pogodzie, bez opadów atmosferycznych.

§ 23. Na czas wykonywania pomiarów kontrolnych elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego z otoczenia linii i stacji elektromagnetycznych należy usunąć wszystkie przedmioty i obiekty ruchome, które mogą wpływać na wyniki tych pomiarów.

§ 24. W otoczeniu obiektów, urządzeń i źródeł wytwarzających elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące, nie wymienionych w rozporządzeniu, pomiary kontrolne wykonuje się do odległości określonej występowaniem takiego promieniowania o poziomach dopuszczalnych.

§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

 Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 sierpnia 1998 r. (poz. 676)

Wartości graniczne czynników fizycznych charakteryzujących dopuszczalne poziomy promieniowania odpowiadają: