PRAWA KONSUMENTA
USA 1962, ONZ
1985, UNIA
EUROPEJSKA 1985,
POLSKA DO 1997,POLSKA
1998-1999,POLSKA
2000-2001
POLSKA
2010
USA ROK 1962
- Prawo wyboru
towarów i usług
o odpowiadającej cenom jakości
- Prawo
dostępu do
rzetelnej informacji
o towarach
- Prawo do
ochrony
przed produktami
i usługami niebezpiecznymi dla zdrowia i życia
- Prawo do zaspokajania podstawowych
potrzeb
konsumenckich
- Prawo do
wyrażania opinii o
polityce konsumenckiej państwa oraz działaniach producentów i handlowców
- Prawo do
pozytywnego załatwiania
uzasadnionych reklamacji
- Prawo do edukacji konsumenckiej
- Prawo do
życia w
zdrowym środowisku
naturalnym
John Kennedy,
Prezydent
USA (Consumer Bill of Rights)
i
Międzynarodowa Organizacja Związków Konsumenckich
ONZ ROK 1985
- Rządy
powinny
promować opracowywanie
i stosowanie norm na szczeblu krajowym i międzynarodowym dla
zapewnienia
bezpieczeństwa i jakości dóbr i usług, a także powinny rozpowszechniać
treść tych norm. Normy krajowe i przepisy regulujące kwestie
bezpieczeństwa
i jakości produktów powinny być systematycznie aktualizowane tak aby
były
zgodne, tam gdzie to możliwe, z ogólnie akceptowanymi normami międzynarodowymi.
- Tam gdzie
norma
krajowa jest
niższa od ogólnie akceptowanych norm międzynarodowych ze względu na
lokalne
warunki gospodarcze, należy podejmować wszelkie wysiłki, by podnieść tę
normę tak szybko, jak to jest możliwe.
Rezolucja ONZ
“Wytyczne
w sprawie ochrony konsumentów”
UNIA
EUROPEJSKA
ROK 1985
- Prawo do ochrony zdrowia i bezpieczeństwa
- Prawo do ochrony interesów ekonomicznych
- Prawo do naprawienia wyrządzonej szkody
- Prawo do informacji i edukacji
- Prawo do reprezentacji
Dyrektywy Rady
Europejskich
Wspólnot Gospodarczych
POLSKA DO
ROKU 1997
 
Ochrona konsumenta w
Polsce
POLSKA
W LATACH 1998 - 1999

Twoje prawa są zapisane
w Konstytucji.
Kodeks
Karny wymienia przestępstwa ścigane
z urzędu.
POLSKA
W LATACH 2000 - 2001

Rewolucja w polskim
prawie.
Kierunek rozwoju
chrony zdrowia
i bezpieczeństwa konsumentów
na poziomie przyjętym w
krajach
wysokorozwiniętych
wyznaczają nowe
(nowelizowane)
ustawy,
a o wykonaniu
poszczególnych
ustaw decydują zapisy rozporządzeń
i działania organów
administracji
:
Ustawa
o ogólnym bezpieczeństwie produktów
Ustawa
oochronie
niektórych praw konsumentów oraz
o
odpowiedzialności
za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny
Rozporządzenie
Ministra
Zdrowia
w sprawie
warunków
sanitarnych oraz zasad przestrzegania higieny przy produkcji i obrocie
środkami spożywczymi, używkami i substancjami dodatkowymi dozwolonymi
Rozporządzenie
Ministra
Zdrowia
w sprawie
warunków,
jakim powinna odpowiadać woda do picia i na potrzeby gospodarcze, woda
w kąpieliskach,
oraz zasad
sprawowania
kontroli jakości wody przez organy Inspekcji Sanitarnej
Rozporządzenie
Ministra
Zdrowia
w
sprawie
szczególnych warunków i wymagań sanitarnych przy produkcji naturalnych
wód mineralnych, naturalnych wód źródlanych oraz wód stołowych w
opakowaniach
jednostkowych
Rozporządzenie
Ministra
Zdrowia
w sprawie wykazu
dopuszczalnych
ilości substancji dodatkowych i innych substancji obcych dodawanych do
środków spożywczych lub używek, a także zanieczyszczeń, które mogą
znajdować
się w środkach spożywczych lub używkach
Ustawa o
kosmetykach
Ustawa z
dnia 11
maja 2001 r.
o warunkach
zdrowotnych
żywności i żywienia
od 28. października 2006r. obowiązuje
nowa
ustawa
Ustawa o bezpieczeństwie żywności i
żywienia
z dnia 25 sierpnia 2006 r.
tekst ustawy
Rozporządzenie
Ministra
Gospodarki w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których
są świadczone usługi hotelarskie
i szereg innych ustaw i rozporządzeń
Rewolucyjne regulacje
prawne
będą dobrze Ci służyć,
kiedy nauczysz się z
nich korzystać.
Będąc konsumentem,
wydajesz swoje
ciężko zapracowane pieniądze na zakup
żywności i napojów, wody
do
picia, kosmetyków,
chemii gospodarczej,
licznych
usług
i wielu, wielu innych
dóbr konsumpcyjnych.
Kupując cokolwiek,
musisz mieć
pewność, że płacisz za produkt,
którego jakość zdrowotna
i handlowa
jest zgodna z wymogami
prawa,
a przede wszystkim z
Twoimi
uzasadnionymi oczekiwaniami.
W Twoim imieniu, w
Twoim interesie
i za Twoje podatki
na straży prawa
stoją publiczne służby
nadzoru
i kontroli
oraz wymiaru
sprawiedliwosci
Inspekcja
Sanitarna, Inspekcja
Handlowa, Inspekcja
Weterynaryjna
Inspekcja Ochrony
Środowiska,
Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, policja,
prokuratura
i szereg innych organów administracji państwowej i samorządowej.
Kluczową rolę odgrywa
rzecznik
konsumentów
W sprawach o ochronę
interesów
konsumentów
powiatowy (miejski)
rzecznik
konsumentów
wytacza
powództwa na rzecz konsumentów
(w sprawach tych do
rzecznika
stosuje się odpowiednio
przepisy o prokuratorze),
a w sprawach o wykroczenia
na szkodę konsumentów
jest oskarżycielem
publicznym.
Przedsiębiorca, do
którego zwróci
się rzecznik konsumentów,
obowiązany jest udzielić
rzecznikowi
wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia oraz
ustosunkować
się do uwag
i opinii rzecznika.
V - Samorządowa
konferencja ogólnopolskiego
Stowarzyszenia Ochrony
Zdrowia
Konsumentów
“RZECZNIK OCHRONY
ZDROWIA I
BEZPIECZEŃSTWA KONSUMENTÓW’’
Akademia Medyczna,
Wrocław
odbyła
się 5. kwietnia 2001r.
W Twoim imieniu, w
Twoim interesie
i za Twoje podatki
ludzie tam zatrudnieni
mają
ustawowy obowiązek
sprawdzania czy to, co
jest
sprzedawane konsumentom
odpowiada Twoim
uzasadnionym
oczekiwaniom,
a w przypadku naruszenia
prawa
muszą nałożyć stosowną
karę
zgodnie
z
Kodeksem karnym,
Kodeksem
wykroczeń
i innymi ustawami.
Gdy uchylają się od
wykonania
obowiązków,
skorzystaj ze swoich
konstytucyjnych
praw
i podejmij działania
zgodnie
z
Kodeksem
postępowania administracyjnego
Jakość żywności i
napojów, wody
do picia, licznych usług, np. turystyczno-wypoczynkowych,
w tym agroturystycznych,
hotelarskich
i uzdrowiskowych,
zależy
bezpośrednio od
jakości środowiska.
Ustawa zapewnia Ci pełny
dostęp
do informacji o środowisku
i wpływ na jego ochronę
Wiele problemów
stwarza lokalizacja
obiektów budowlanych,
ich wykonanie, jakość
wyrobów
budowlanych itp. sprawy
reguluje ustawa.
ścigane
z urzędu.
POLSKA ROKU 2010

Ochrona
konsumenta w Polsce 2010,
a właściwie jej brak, kompromituje
polską kastę polityczną.
Brak wywieszek
cenowych przy towarach widzi każdy
z wyjątkiem organów odpowiedzialnych za ochronę praw konsumenta.
Produkt najbardziej
masowy i najmniej bezpieczny, jakim jest woda z kranu,
gdy dostarczana przez wodociągi o najmniejszej dobowej wydajności,
stanowi bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia konsumentów.
Ustawa
z dnia 17 grudnia 2009 r.
o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym
(Dz. U. z 2010 r. Nr 7, poz. 44, z dnia 18 stycznia 2010 r.)
Art. 1. 1. Ustawa normuje
sądowe postępowanie cywilne w sprawach, w
których są dochodzone roszczenia jednego rodzaju, co najmniej 10 osób,
oparte na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej (postępowanie
grupowe).
2. Ustawa ma zastosowanie
w sprawach o roszczenia o ochronę
konsumentów, z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez
produkt niebezpieczny oraz z tytułu czynów niedozwolonych, z wyjątkiem
roszczeń o ochronę dóbr osobistych.
3. Wszczęcie postępowania
grupowego nie wyłącza możliwości dochodzenia
swych roszczeń przez osoby, które nie przystąpiły do grupy lub z niej
wystąpiły.
Art. 2. 1. Postępowanie
grupowe w sprawach o roszczenia pieniężne jest
dopuszczalne tylko wtedy, gdy wysokość roszczenia każdego członka grupy
została ujednolicona przy uwzględnieniu wspólnych okoliczności sprawy.
2. Ujednolicenie wysokości
roszczeń może nastąpić w podgrupach, liczących co najmniej 2 osoby.
3. W sprawach o roszczenia
pieniężne powództwo może ograniczać się do
żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanego. W takim przypadku powód
nie jest obowiązany wykazywać interesu prawnego w ustaleniu.
Art. 3. 1. Postępowanie
grupowe należy do właściwości sądu okręgowego.
2. Sąd rozpoznaje sprawę w
składzie trzech sędziów zawodowych.
Art. 4. 1. Powództwo w
postępowaniu grupowym wytacza reprezentant grupy.
2. Reprezentantem grupy
może być osoba będąca członkiem grupy albo
powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów w zakresie przysługujących im
uprawnień.
3. Reprezentant grupy
prowadzi postępowanie w imieniu własnym, na rzecz wszystkich członków
grupy.
4. W postępowaniu grupowym
obowiązuje zastępstwo powoda przez adwokata
lub radcę prawnego, chyba że powód jest adwokatem lub radcą prawnym.
Art. 5. Umowa regulująca
wynagrodzenie pełnomocnika może określać
wynagrodzenie w stosunku do kwoty zasądzonej na rzecz powoda, nie
więcej niż 20 % tej kwoty.
Art. 6. 1. Pozew powinien
czynić zadość warunkom określonym w ustawie z
dnia 17 listopada 1964 r. -
Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr
43, poz. 296, z późn. zm.2)), a ponadto zawierać:
1)
wniosek o rozpoznanie sprawy w postępowaniu grupowym;
2)
wskazanie okoliczności, o których mowa w art. 1 ust. 1, a w
przypadku roszczeń pieniężnych także zasad ujednolicenia wysokości
roszczeń członków grupy lub podgrup;
3) w
przypadku roszczeń pieniężnych określenie wysokości roszczenia każdego
z członków grupy lub podgrup;
4)
oświadczenie powoda o tym, że działa on w charakterze reprezentanta
grupy.
2. Do pozwu należy
dołączyć oświadczenia członków grupy o przystąpieniu
do grupy i wyrażeniu zgody co do osoby reprezentanta grupy oraz umowę
reprezentanta grupy z pełnomocnikiem, określającą sposób wynagrodzenia
pełnomocnika.
Art. 7. W każdym stanie
sprawy sąd może skierować strony do mediacji.
Art. 8. 1. Na żądanie
pozwanego sąd może zobowiązać powoda do złożenia kaucji na
zabezpieczenie kosztów procesu.
2. Pozwany może zgłosić
żądanie zabezpieczenia kosztów najpóźniej przy
pierwszej czynności procesowej. Pozwany nie ma prawa domagać się
złożenia kaucji, jeżeli uznana przez niego część roszczenia wystarcza
na zabezpieczenie kosztów.
3. Sąd oznaczy termin
złożenia kaucji, nie krótszy niż miesiąc, oraz
jej wysokość, mając na względzie prawdopodobną sumę kosztów, które
poniesie pozwany. Kaucję składa się w gotówce. Kaucja nie może być
wyższa niż 20 % wartości przedmiotu sporu.
4. Jeżeli w toku sprawy
okaże się, że kaucja nie wystarcza na
zabezpieczenie kosztów procesu, pozwany może żądać dodatkowego
zabezpieczenia.
5. Po bezskutecznym
upływie wyznaczonego przez sąd terminu do złożenia
kaucji sąd na wniosek pozwanego odrzuci pozew lub środek odwoławczy,
orzekając o kosztach, jak w przypadku cofnięcia pozwu.
6. Postanowienie w
przedmiocie kaucji sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. Na
postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
Art. 9. Sąd na wniosek
pozwanego zarządzi zaspokojenie z kaucji
przyznanych mu kosztów. Wniosek taki powinien być zgłoszony w terminie
miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie
w sprawie. Jeżeli wniosku nie zgłoszono, sąd po upływie tego terminu
zarządzi wydanie kaucji powodowi na jego żądanie. Sąd zarządzi wydanie
powodowi kaucji natychmiast po uprawomocnieniu się orzeczenia
kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli pozwanemu kosztów nie
przyznano.
Art. 10. 1. Sąd rozstrzyga
na rozprawie o dopuszczalności postępowania
grupowego i odrzuca pozew, jeżeli sprawa nie podlega rozpoznaniu w
postępowaniu grupowym. W przeciwnym razie sąd wydaje postanowienie o
rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym.
2. Na postanowienie sądu w
przedmiocie rozpoznania sprawy w postępowaniu grupowym przysługuje
zażalenie.
3. W przypadku wytoczenia
przez członka grupy, w terminie 6 miesięcy od
dnia uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu pozwu, powództwa o
roszczenie, które było objęte powództwem w postępowaniu grupowym, w
odniesieniu do tego roszczenia zostają zachowane skutki wytoczenia
powództwa w postępowaniu grupowym.
Art. 11. 1. Po
uprawomocnieniu się postanowienia o rozpoznaniu sprawy w
postępowaniu grupowym sąd zarządzi ogłoszenie o wszczęciu postępowania
grupowego.
2. Ogłoszenie o wszczęciu
postępowania grupowego powinno zawierać:
1)
wymienienie sądu, przed którym toczy się postępowanie grupowe;
2)
oznaczenie stron postępowania oraz oznaczenie przedmiotu sprawy;
3)
informacje o możliwości przystąpienia do grupy przez osoby,
których roszczenia mogą być objęte powództwem grupowym poprzez złożenie
reprezentantowi grupy, w oznaczonym terminie, nie krótszym niż jeden, a
nie dłuższym niż trzy miesiące od daty ogłoszenia, pisemnego
oświadczenia o przystąpieniu do grupy;
4)
zasady wynagrodzenia pełnomocnika;
5)
wzmiankę o wiążącym skutku wyroku wobec członków grupy.
3. Ogłoszenie o wszczęciu
postępowania grupowego umieszcza się w
poczytnej prasie o zasięgu ogólnokrajowym. W szczególnych wypadkach sąd
może zarządzić zamieszczenie ogłoszenia w prasie o zasięgu lokalnym.
4. Zarządzenie ogłoszenia
o wszczęciu postępowania grupowego można
zaniechać wtedy, gdy z okoliczności sprawy wynika, że wszyscy
członkowie grupy złożyli oświadczenia o przystąpienie do grupy.
5. Przystąpienie do grupy
po upływie terminu wyznaczonego przez sąd jest niedopuszczalne.
Art. 12. W oświadczeniu o
przystąpieniu do grupy uprawniony powinien
określić swe żądanie oraz wskazać okoliczności uzasadniające żądanie, a
także przynależność do grupy oraz przedstawić dowody. Wykaz osób, które
przystąpiły do grupy, sporządza powód i przedstawia sądowi, dołączając
oświadczenia o przystąpieniu do grupy. Sąd doręcza wykaz pozwanemu.
Art. 13. 1. Z chwilą
przedstawienia sądowi oświadczenia o przystąpieniu
do grupy między członkiem grupy oraz pozwanym powstaje skutek sprawy w
toku, co do roszczenia objętego postępowaniem grupowym.
2. Osoba, która przed
dniem wszczęcia postępowania grupowego wytoczyła
przeciwko pozwanemu powództwo o roszczenie, które może być objęte
postępowaniem grupowym, nie później niż do dnia zakończenia
postępowania w pierwszej instancji może złożyć oświadczenie o
przystąpieniu do grupy. W takim przypadku sąd wydaje postanowienie o
umorzeniu postępowania.
Art. 14. Interwencja
uboczna członka grupy po stronie powoda jest niedopuszczalna.
Art. 15. W wyznaczonym
przez sąd terminie, nie krótszym niż miesiąc,
pozwany może podnieść zarzuty co do członkostwa określonych osób w
grupie lub podgrupach.
Art. 16. 1. W sprawach o
roszczenia pieniężne ciężar udowodnienia
przynależności członka do grupy spoczywa na powodzie. W innych sprawach
do ustalenia przynależności członka do grupy wystarcza
uprawdopodobnienie.
2. Powód może zobowiązać
członka grupy do złożenia w wyznaczonym terminie dodatkowych dowodów i
wyjaśnień.
Art. 17. 1. Po upływie
wyznaczonego przez sąd terminu, nie krótszego
niż miesiąc od dnia doręczenia powodowi zarzutów co do członkostwa, sąd
wydaje postanowienie co do składu grupy. Sąd może wydać postanowienie
na posiedzeniu niejawnym.
2. Na postanowienie, o
którym mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie.
3. Po wydaniu
postanowienia, o którym mowa w ust. 1, oświadczenie członka grupy o
wystąpieniu z grupy jest bezskuteczne.
4. W przypadku wytoczenia
powództwa o roszczenie objęte postępowaniem
grupowym, przez osobę, która przystąpiła do grupy a nie została objęta
postanowieniem sądu co do składu grupy, w terminie 6 miesięcy od dnia
uprawomocnienia się tego postanowienia, art. 10 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
Art. 18. 1. Na wniosek
więcej niż połowy członków grupy sąd może
dokonać zmiany reprezentanta grupy. Wniosek powinien wskazywać
proponowanego reprezentanta grupy oraz zawierać jego oświadczenie o
wyrażeniu zgody na bycie reprezentantem. Sąd wydaje postanowienie na
posiedzeniu niejawnym.
2. Zmiana reprezentanta
grupy nie powoduje wygaśnięcia udzielonego w postępowaniu
pełnomocnictwa.
3. W przypadku złożenia
wniosku o zmianę reprezentanta grupy po wydaniu
wyroku, bieg terminu do zaskarżenia wyroku nie może skończyć się
wcześniej niż z upływem dwóch tygodni od uprawomocnienia się
postanowienia, o którym mowa w ust. 1.
Art. 19. 1. Cofnięcie
pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia
oraz zawarcie ugody wymaga zgody więcej niż połowy członków grupy.
2. Sąd może uznać za
niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się
lub ograniczenie roszczenia, jak też zawarcie ugody, jeżeli
okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z
prawem lub dobrymi obyczajami albo zmierzają do obejścia prawa bądź
rażąco naruszają interes członków grupy.
Art. 20. Członka grupy lub
podgrupy przesłuchuje się w charakterze strony.
Art. 21. 1. W sentencji
wyroku należy wymienić wszystkich członków grupy lub podgrupy.
2. W wyroku zasądzającym
świadczenie pieniężne należy ustalić, jaka kwota przypada każdemu
członkowi grupy lub podgrupy.
3. Wyrok prawomocny ma
skutek wobec wszystkich członków grupy.
Art. 22. Tytułem
egzekucyjnym do prowadzenia egzekucji świadczenia
pieniężnego przypadającego członkowi grupy lub podgrupy jest wyciąg z
wyroku wskazujący w szczególności wysokość należnego mu świadczenia.
Art. 23. 1. W sprawach o
świadczenia niepieniężne egzekucję zasądzonego świadczenia wszczyna się
na wniosek reprezentanta grupy.
2. Jeżeli zasądzone
świadczenie niepieniężne nie zostanie spełnione w
terminie 6 miesięcy, liczonym od dnia uprawomocnienia się wyroku, a w
tym czasie reprezentant grupy nie wystąpi z wnioskiem o wszczęcie
egzekucji, z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności, a także o
wszczęcie egzekucji, może wystąpić każdy z członków grupy.
Art. 24. 1. W zakresie
nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, z
wyłączeniem art. 7, 8, 117-124, 194-196, 204, 205, art. 207 § 3 i art.
425-50514.
2. W sprawach
rozpoznawanych w postępowaniu grupowym przepisów art. 100
ust. 2, art. 101-103, 105, 107 i 109-112 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, z
późn. zm.3)) nie stosuje się.
Art. 25. W ustawie z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, z późn. zm.4)) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w
art. 13 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2
w brzmieniu:
"2. Opłata
stosunkowa w sprawach o prawa majątkowe dochodzone w
postępowaniu grupowym wynosi 2 % wartości przedmiotu sporu lub
przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej
niż 100.000 złotych.";
2) w
art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Opłatę
tymczasową określa się w granicach od 30 złotych do 1.000
złotych, a w sprawach dochodzonych w postępowaniu grupowym od 100
złotych do 10.000 złotych.";
3) w
art. 26 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się
pkt 7 w brzmieniu:
"7) ochronę
niemajątkowych praw dochodzonych w postępowaniu grupowym.".
Art. 26. Ustawa wchodzi w
życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
______
1) Niniejszą
ustawą zmienia się ustawę z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych.
2) Zmiany
wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr
15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr
45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr
5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86,
z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4,
poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198,
Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7,
poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z
1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24,
poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997
r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643,
Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139,
poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz.
852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314,
1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635,
Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i
Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74,
poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102,
Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr
41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr
119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939
i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68,
poz. 623, Nr 91, poz. 871, Nr 93, poz. 891, Nr 121, poz. 1264, Nr 162,
poz. 1691, Nr 169, poz. 1783, Nr 172, poz. 1804, Nr 204, poz. 2091, Nr
210, poz. 2135, Nr 236, poz. 2356 i Nr 237, poz. 2384, z 2005 r. Nr 13,
poz. 98, Nr 22, poz. 185, Nr 86, poz. 732, Nr 122, poz. 1024, Nr 143,
poz. 1199, Nr 150, poz. 1239, Nr 167, poz. 1398, Nr 169, poz. 1413 i
1417, Nr 172, poz. 1438, Nr 178, poz. 1478, Nr 183, poz. 1538, Nr 264,
poz. 2205 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 66, poz.
466, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 186, poz. 1379, Nr 208, poz. 1537 i
1540, Nr 226, poz. 1656 i Nr 235, poz. 1699, z 2007 r. Nr 7, poz. 58,
Nr 47, poz. 319, Nr 50, poz. 331, Nr 99, poz. 662, Nr 106, poz. 731, Nr
112, poz. 766 i 769, Nr 115, poz. 794, Nr 121, poz. 831, Nr 123, poz.
849, Nr 176, poz. 1243, Nr 181, poz. 1287, Nr 192, poz. 1378 i Nr 247,
poz. 1845, z 2008 r. Nr 59, poz. 367, Nr 96, poz. 609 i 619, Nr 110,
poz. 706, Nr 116, poz. 731, Nr 119, poz. 772, Nr 120, poz. 779, Nr 122,
poz. 796, Nr 171, poz. 1056, Nr 220, poz. 1431, Nr 228, poz. 1507, Nr
231, poz. 1547 i Nr 234, poz. 1571, z 2009 r. Nr 26, poz. 156, Nr 67,
poz. 571, Nr 69, poz. 592 i 593, Nr 131, poz. 1075, Nr 179, poz. 1395 i
Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 3, poz. 13.
3) Zmiany
wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr
126, poz. 876, z 2007 r. Nr 21, poz. 123, Nr 82, poz. 560, Nr 123, poz.
849, Nr 125, poz. 873 i Nr 191, poz. 1371, z 2008 r. Nr 228, poz. 1524
i Nr 234, poz. 1571 i 1572 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 156, Nr 76, poz.
641, Nr 202, poz. 1552 i Nr 206, poz. 1591.
4) Zmiany
wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr
126, poz. 876, z 2007 r. Nr 21, poz. 123, Nr 82, poz. 560, Nr 123, poz.
849, Nr 125, poz. 873 i Nr 191, poz. 1371, z 2008 r. Nr 228, poz. 1524
i Nr 234, poz. 1571 i 1572 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 156, Nr 76, poz.
641, Nr 202, poz. 1552 i Nr 206, poz. 1591.
|
|